تاریخچه مختصری از کاروان های مسافرتی (RV)

در سال 1915 فناوری با جنبش بازگشت به طبیعت ادغام شد و منجر به اختراع خانه های موتوری (خانه متحرک) شد.

در 21 آگوست 1915، خانواده کانکلین با وسیله نقلیه ای به نام "Gypsy Van"(ون کولی)، هانتینگتون، نیویورک را برای یک سفر کمپینگ در سرتاسر کشور ترک کردند. این وسیله نقلیه25فوتی و با وزن 8 تن که از نظر بصری جذاب و هوشمندانه طراحی شده بود، توسط شرکت اتوبوسرانی موتور الکتریکی_گازی رولند کانکلین به صورت سفارشی ساخته شده بود تا حداکثر راحتی را در هنگام ناهمواری آن در جاده سانفرانسیسکو فراهم کند.

در طول دو ماه بعد، کانکلین ها و ون کولی توسط هزاران نفر در مسیر غرب خود مشاهده و تحسین شدند و در نهایت به سوژه پوشش سراسری رسانه های روز تبدیل شدند. مجلل و مجهز به ژنراتور برق و روشنایی رشته‌ای، آشپزخانه کامل، سکوهای خواب به سبک پولمن، میز و میز تاشو، کتابخانه مخفی، گرامافون، مبل‌های قابل تبدیل با بالش پرتابی، انواع لوازم کوچک و حتی روف گاردن ، این حمل و نقل یک شگفتی از فنآوری و (شهامت )chutzpah بود.

برای بسیاری از آمریکایی ها، ون کولی های کانکلین مقدمه ای برای وسایل نقلیه تفریحی یا به سادگی ماشین کاروان ها بود. امروزه در همه جا وجود دارد، خانه های متحرک ساده و تریلرهای کمپینگ ما به طور یکسان می توانند منشأ خود را در زمان بین سال های 1915 و 1930 ردیابی کنند، زمانی که اصرار آمریکایی ها برای استراحت با خشن کردن آن و تمایل آنها به مجموعه ای از امکانات رفاهی مدرن که ابتدا با صنعت کمپینگ موتوری که ظرفیت ارائه هر دو را داشت هماهنگ شده بود.

خانواده کانکلین فقط به این دلیل معروف نشدند که در راه کمپینگ به کالیفرنیا بودند.کمپینگ برای سرگرمی در سال 1915 جدید نبود: از سال 1869، زمانی که ویلیام اچ موری ماجراهای موفقیت آمیز خود را در بیابان منتشر کرد؛ یا، زندگی کمپ در آدیرونداکس، اولین کتاب راهنمای آمریکا «چگونه باید کمپ کنیم»، وجود داشت.

از زمان موری، ادبیات کمپینگ بر این ایده تأکید داشت که می توان با سفر به طبیعت، از سر و صدا، دود، شلوغی و مقرراتی که زندگی شهری را خسته کننده و بیگانه می کند، رهایی یافت. تنها کاری که باید انجام می داد این بود که به خارج از شهر برود، مدتی در یک مکان طبیعی اردو بزند و سپس با روحیه، سلامت و احساس تعلق به خانه بازگردد. زمانی که در طبیعت زندگی می‌کرد، یک کمپینگ - مانند هر مسافر دیگری - باید با چالش‌هایی روبرو می‌شد که در خانه یافت نمی‌شد، به همین دلیل است که کمپینگ مدت‌هاست که به آن «ناهموار کردن آن» می‌گویند. چالش‌ها ضروری بودند، زیرا از روزگار موری، کمپینگ خلاصه‌ای از تجربه «پیشگام» در «مرز» پیشامدرن بوده است، جایی که فرد و خانواده در مرکز قرار داشتند و ملت آمریکا متولد شد.

محبوبیت کمپینگ به آرامی رشد کرد، اما زمانی که جان بی. باچلدر در کتاب خود در سال 1875، مکان‌های تفریحی محبوب و نحوه دسترسی به آنها، جایگزین‌هایی را برای دیدگاه موری در سفر با قایق رانی در اطراف آدیرونداکس ارائه کرد، پیچیده‌تر شد. باچلدر سه حالت کمپینگ را شناسایی کرد: پیاده (چیزی که ما آن را "کوله پشتی" می نامیم). سوار بر اسب، که امکان تجهیز و تدارکات بیشتری را فراهم می کرد و با اسب و واگن. این آخری راحت‌تر بود و امکان گنجاندن تجهیزات و لوازم بیشتر و همچنین کمپینگ‌هایی را فراهم می‌کرد که برای سختی‌های دو حالت دیگر آماده نبودند. با این حال، کمپینگ با اسب و واگن نیز به دلیل جاده های ضعیف آن دوره پرهزینه ترین و از نظر جغرافیایی محدود بود. به‌طور خلاصه، آمریکایی‌ها در سرتاسر کشور هر سه روش کمپینگ را پذیرفتند، اما تعداد کل آنها نسبتاً کم بود، زیرا فقط طبقات متوسط رو به بالا زمان تعطیلات چند هفته‌ای و پولی برای خرید اسب و واگن داشتند.

بعد 30سال ، کمپینگ به آرامی مدرن شد. در یک پیچ و تاب متناقض، این فعالیت ضد مدرن و بازگشت به طبیعت مدت‌هاست که از نظر فناوری پیچیده است. در دهه 1870، زمانی که یک قطعه جدید از وسایل کمپینگ ظاهر شد، اغلب با مواد یا تکنیک‌های تولیدی اخیراً توسعه‌یافته برای بهبود راحتی و آسودگی تولید می‌شد.

علاقه مندان به کمپینگ، مروجین و تولیدکنندگان تمایل داشتند بر عواقب مثبت خشن کردن آن تاکید کنند، اما، آنها اضافه کردند، برای داشتن یک تجربه واقعی و رضایت بخش، لازم نیست هر ناراحتی را تحمل کنید. در عوض، یک کمپر می‌تواند با استفاده از یک قطعه دنده که قابلیت اطمینان، کاهش حجم و نتایج قابل اعتماد را فراهم می‌کند، سختی ‌های آزاردهنده‌ای را «هموار» کند.

" آیا وقتش نرسیده  پاسپورت آزادیت رو بخری؟؟؟"

اولین صادرکننده چادرهای سقفی خودرو

گروه تولیدی مانرود

با ما همراه شوید:

www.manroad.ir

در حدود سال 1910 سرعت نوسازی کمپینگ با شروع به کار خودروهای ارزان قیمت افزایش یافت. با افزایش درآمد، فروش خودرو افزایش یافت. در همان زمان، تعطیلات گسترده تر شد - به زودی اسب های باچلدر به وسایل نقلیه موتوری تبدیل شدند و تمام طبقات متوسط شروع به کمپینگ کردند.

اولین ون کاروان ها در سال 1904 به صورت دستی روی یک خودرو ساخته شد. این خانه های متحرک اولیه چهار بزرگسال را روی دو طبقه می خواباند، با چراغ های رشته ای روشن می شد و شامل یک جعبه یخ و یک رادیو بود. در طول دهه بعد، قلع و قمع های ثروتمند به تطبیق انواع خودروها و شاسی های کامیون برای ایجاد وسایل نقلیه جادارتر و راحت تر ادامه دادند، اما در سال 1915 زمانی که رولند و مری کانکلین Gypsy Van خود را راه اندازی کردند، از یک پل عبور کرد. برخلاف پیشینیان خود، کانکلین های ثروتمند اتوبوسی را به یک خانه متحرک کاملاً مبله و دوطبقه تغییر دادند. نیویورک تایمز، که چندین مقاله در مورد کانکلین ها منتشر کرد، مطمئن نبودند که از وسیله نقلیه آنها چه بسازند، و نشان می دهد که این یک "کاروان انگلیسی متعادل، قایق تفریحی زمینی یا آنچه شما می خواهید" است، اما آنها مطمئن بودند که این وسیله نقلیه "تمام امکانات یک خانه روستایی، به علاوه مزایای تحرک نامحدود و استقلال برنامه" آنها را دارد. سفر این خانواده به قدری عمومی شد که اختراع آنها به الگوی عمومی برای نسل‌های خانه های متحرک تبدیل شد.

جذابیت خانه­های متحرکی مانند کانکلین برای هر کمپینگی که به دنبال هموار کردن مقداری ناهمواری بود، ساده و واضح بود. یک کمپینگ ماشین باید یک چادر برپا می‌کرد، رختخواب آماده می‌کرد، لباس‌ها را باز می‌کرد و یک آشپزخانه و ناهارخوری ایجاد می‌کرد که ممکن بود ساعت‌ها طول بکشد. کمپینگ خانه متحرک می‌تواند از بسیاری از این تلاش‌ها اجتناب کند. به گفته یکی از ناظران دهه 1920، یکی از علاقه مندان به خانه متحرک به سادگی "پله های عقب را رها کرد و کار تمام شد." سفر کردن به همین سادگی بود.

هنگامی که خانواده کانکلین با ون مجلل خود از نیویورک به سانفرانسیسکو سفر کردند، مطبوعات سفرهای آنها را مشتاقانه پوشش دادند. با ادای احترام  از مجموعه جورج گرانتام بین در کتابخانه کنگره

در اواسط دهه 1920، بسیاری از آمریکایی‌ها با امکانات متوسط‌تر، خانه‌های متحرک را به هم می‌چسبانند، بسیاری از آن‌ها در امتداد خطوطی که توسط کانکلین‌ها محبوب شد، و با رونق اقتصاد، چندین تولیدکننده خودرو و کامیون نیز تعداد محدودی خانه های متحرک کاملاً کامل از جمله "خانه ییلاقی واگن سرعت" REO و "اتوبوس(کالسکه) پولمن" از هادسون-اسکس را عرضه کردند.

علیرغم راحتی، موتورخانه ها دو محدودیت متمایز داشتند که در نهایت منجر به ایجاد زیرساخت ون کاروانها شد: تریلر(یدک­کش). یک کمپینگ نمی توانست بخش خانه را جدا کند و به تنهایی قسمت خودرو را رانندگی کند. (کانکلین ها یک موتور سیکلت حمل کرده بودند.) علاوه بر این، بسیاری از خانه­های متحرک بزرگ بودند و فقط به سفر در جاده­های دوستدار اتومبیل محدود می شدند و مناظر وحشی تر را غیرقابل دسترس می کردند. در نتیجه این محدودیت‌ها و هزینه نسبتاً بالای آن‌ها، خانه‌های متحرک تا دهه 1960 یک انتخاب حاشیه‌ای در بین کمپینگ‌های ون کاروان باقی ماندند. در مقابل، تریلرها به انتخاب افراد متوسط تبدیل شدند.

اولین تریلرهای کمپینگ خودکار در اوایل دهه 1910 ظاهر شدند، اما آنها امورتجلاتی نبودند: وسیله ای ساده برای حمل چادر، کیسه خواب، خنک کننده و سایر تجهیزات کمپینگ. به زودی، سرهم بندی­کنندگان با انگیزه شروع به چسباندن بوم چادر روی یک قاب تاشو کردند، تختخوابی برای خواب و کمدهایی برای وسایل آشپزی اضافه کردند و اولین "تریلر چادر" را ایجاد کردند. در اواسط دهه، امکان خرید یک دستگاه کاملاً مجهز و تولید شده وجود داشت.

در سال 1923 در موتور کمپینگ، جی سی لانگ و جان دی لانگ اعلام کردند که آمریکایی‌های شهری «میل به حضور در جاهای دیگری دارند» و راه‌حل آن مشهود بود : کمپینگ با تریلر. تریلر چادری نیز به دلیل راحتی و سهولت، افراد کمپینگ را مجذوب خود کرد. در آگهی تبلیغاتی شرکت تریلر لس آنجلس آمده است: «سفر کمپینگ شما با استفاده از یک تریلر کمپینگ تبدیل‌پذیر BRINTNALL لذت مضاعف خواهد داد. این تریلر «سبک» بود، «ویژگی‌های تخت تاشو انحصاری راحت» را در خود جای داده بود و دارای یک محفظه ذخیره‌سازی «جادار» برای چمدان بود که باعث می‌شد خودرو برای «استفاده برای مسافران» آزاد باشد.

با این حال، تریلر چادر دارای اشکالاتی بود که برای آرتور جی. شرمن در سال 1928 مشخص شد، زمانی که او و خانواده اش از خانه خود در دیترویت برای یک سفر کمپینگ ساده به شمال رفتند. شرمن، یک باکتری شناس و رئیس یک شرکت داروسازی، با یک تریلر چادری که به تازگی خریداری شده بود، رفت و سازنده ادعا کرد که می تواند در ظرف پنج دقیقه یک کابین ضد آب باز شود. متأسفانه، هنگامی که او و خانواده اش برای اولین بار برای راه اندازی آن رفتند، یک طوفان رعد و برق فوران کرد و شرمن ادعا کرد، آنها "پس از یک ساعت کشمکش نتوانستند بر آن مسلط شوند." همه خیس شدند این تجربه چنان شرمن را منزجر کرد که تصمیم گرفت چیز بهتری خلق کند.

طرح اولیه تریلر کمپینگ جدید شرمن یک بدنه ماسونیتی(تخته ی ساخته شده از خرده چوب فشرده) بود که عرض آن شش فوت و طول آن نه فوت بود و بلندتر از ماشین خانواده نبود. در هر طرف یک پنجره کوچک برای تهویه و دو پنجره دیگر در جلو قرار داشت. شرمن در داخل کمدها، جعبه یخ، اجاق گاز، مبلمان توکار و انباری را در دو طرف راهروی مرکزی باریک قرار داد. طبق استانداردهای امروزی، تریلر کوچک، جعبه ای و غیرجذاب بود، اما محکم و ضد آب بود و نیازی به تا شدن نداشت. شرمن از یک نجار خواست که آن را با قیمت حدود 500 دلار برای او بسازد و خانواده "واگن سرپوشیده" جدیدشان (نامگذاری توسط بچه ها) تابستان سال 1929 به کمپینگ رفتند. مشکلاتی داشت - اصولاً فضای داخل آن خیلی کم بود - اما تریلر در میان بسیاری از کمپینگ داران علاقه برانگیخت و برخی از آنها پیشنهاد خرید آن را از او داشتند. شرمن فرصتی را احساس کرد.

تراک کمپر بوفالو

 Truck Campers

Buffalo

برای دیدن محصولات بیشتر اینجا کلیک کنید.

در پاییز همان سال، شرمن دو واگن دیگر سرپوشیده ساخت. یکی برای یکی از دوستانش بود، اما دیگری را در نمایشگاه خودروی دیترویت در ژانویه 1930 به نمایش گذاشت. او قیمت را 400 دلار تعیین کرد که گران بود، و اگرچه تعداد کمی از مردم کنار نمایشگر آمدند، شرمن گزارش داد که آنها "دیوانه وار علاقه مند بودند. ” تا پایان نمایش، او 118 دستگاه فروخت، شرکت واگن سرپوشیده (Covered Wagon) متولد شد و شکل صنعت ماشین کاروان شکل گرفت.

در طول دهه بعد، شرکت به سرعت رشد کرد و برای پاسخگویی به تقاضا، تریلرها بر روی خط مونتاژی که از صنعت خودروسازی الگوبرداری شده بود، ساخته شدند. در سال 1936، Covered Wagon با فروش تقریباً 6000 دستگاه، با فروش ناخالص 3 میلیون دلار، بزرگترین تولید کننده تریلر در صنعت رو به گسترش آمریکا بود. تا پایان دهه 1930، صنعت بدنه سخت و جامد بیش از 20000 دستگاه در سال تولید می کرد و تریلرهای چادری کم و بیش ناپدید شده بودند.

تریلر بدنه جامد آرتور شرمن به دو دلیل اصلی به سرعت مورد استقبال قرار گرفت. اولاً، شرمن در مکان مناسب، در زمان درست، با ایده مناسب بود. دیترویت در مرکز ایالت های دریاچه های بزرگ قرار داشت که در آن زمان بیشترین تمرکز کمپینگ های کشور را در خود جای داده بود. علاوه بر این، میشیگان جنوبی مرکز صنعت خودرو بود، بنابراین طیف گسترده ای از قطعات و مهارت ها در دسترس بود، به خصوص زمانی که رکود تقاضا برای خودروهای جدید را کاهش داد. و یک تریلر با بدنه جامد با فراهم کردن فضای راحت‌تر که در هر زمان قابل استفاده بود، گام دیگری در مسیر مدرن‌سازی برداشت.

خانه های متحرک کلاس A امروزی 34 فوتی با تلویزیون های متعدد، دو حمام، و یک تخت بزرگ و شاهی ، نسخه ای از کانکلین "Gypsy Van" است و اسباب بازی های چرخ پنجم با پنجره های بیرون زده، نوادگان«واگن سرپوشیده»آرتور شرمن هستند و اینها به نوبه خود، نسخه های مدرنی از کمپینگ اسب و واگن باچلدر هستند. بین سال‌های 1915 تا 1930، تمایل آمریکایی‌ها برای فرار از فشارهای زندگی مدرن با سفر به طبیعت، با اشتیاق آنها برای لذت بردن از راحتی زندگی مدرن در آنجا تلاقی داشت. این تناقض ممکن است فقط باعث ناامیدی شود، اما سرهم بندی کردن، خلاقیت و عشق به اتومبیل در عوض به ما وسایل نقلیه تفریحی داد.

منبع:

https://www.smithsonianmag.com/innovation/brief-history-rv-180970195/